پایم از بیهوده رفتن خسته و دل خسته است

چشمم از بیهوده دیدن راه بر خود بسته است

عشق بی فرجام ما بین که همچون یک حباب

پای بر باد است و بر امواج هم بنشسته است

قلب پر مهرم نگر اکنون که بی هیچ آرزو .....

از نوید و شادمانی ، مهرو کین بگسسته است

خنده ات خورشید بود اما دلت چون برف سرد

برف را نازم که از گرمای مهرت رسته است

عشق ، ماراچون مسیحا همره خورشید کرد

قلب سردت لیک روح و جان ما را خسته است

کاش میشد با تمام قلب فریادی کشم .......

کای خدای آسمانها او ...

                                دلم بشکسته است  

با تمام دلشکستنها نمی دانم چرا .......؟

باز هم او پای قلبم را به قلبش بسته است.

                                                                                                     ...سوته دل