پایم از بیهوده رفتن راه بر خود بسته است
چشمانم از در انتظار نشستن خسته است .
کاش میدانستم نگاهت آیا چرا .....؟؟؟؟؟؟؟؟
پای قلبم را به قلبت بسته است .
..........................................هرگاه از کنار جدولهای خیابان میگذرم
ویا وقتی که منظره سیاه و سفیدشون رو از توی تاکسی میبینم
بی اختیار بیادددددددددد
ذوق و شوقی میافتم که واسه راه رفتن روی جدولها بی تابی میکرد
دستهای باز...
نگاهی به سوی مسیر ساه و سفید...
خنده ای روی لب ....
و در آخر آغوشی که در انتظار پرتاب بسوی من بود .
................................................................خسته ام خسته تر از همیشه .
هرچه زمان مارا از هم دور تر میکند
نقش گرمی دستهای مهربانت ،،،،، برجسته تر میشود
مگر نه اینکه خاک سرد است ،،،!!!!
پس چرا هرگاه کنار مزارت می نویسم خیس عرق میشوم ؟؟؟؟ 
هرچه از رفتنت میگذرد سوالات زیادی از ذهنم میگذرد
اما چه سود که جواب اینهمه سوال را ،(نمیدانم) با خونسردی پاسخ میدهی ....
یا شاید اصلن نمیدهی ....
چون هیچگاه جز سکوت چیزی نشنیدم ....
ولی همواره منتظرت میمانم. 
...سوته دل.
